ادبیات و کارآفرینی

به علت ثابت ماندن محتوا و عدم نیازسنجی روشمند، برنامهٔ درسی ادبیات فارسی دری در دهه‌‌های گذشته کیفیت لازم خویش را از دست داده است. میزان استخدام فارغ‌التحصیلان این رشته نسبت به رشته‌‌های دیگر کم شده و ظرفیت علمی-تخصصی فارغ‌التحصیلان رضایت‌بخش نیست. نمرهٔ پذیرش از امتحان کنکور در این رشته نسبت به بسیاری از رشته‌‌ها پایین است. تولید علم و تحقیق‌های کاربردی در عرصهٔ ادبیات بسیار ناچیز است. فارغ‌التحصیلان این رشته، جز در مشاغل انگشت‌شمار، در جای دیگری نمی‌توانند استخدام شوند. مهارت آفرینش اثر در دانشجویان و فارغ‌التحصیلان این رشته بسیار کم است. بحران هویتی دانشجویان این رشته در میان سایر دانشجویان مسئلهٔ مهمی است و روزبه‌روز دامنهٔ احساس حقارتِ دانشجوی ادبیات بودن گسترده‌تر و پهن‌تر می‌شود. این رشته، به جهت ناقص بودن محتوای درس‌ها، رواج گزیده‌‌های غیراستاندارد، عدم استفاده از منبع‌های خارجی، شیوه‌‌های نادرست تدریس و … به چنان سطح مبتذل و رقت‌انگیز از آسانی رسیده است که کرسی‌‌های تدریس ادبیات را می‌تواند هر فارغ‌التحصیل از رشته‌های حقوق، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و … به عهده بگیرد.